Half elf 's avonds. Het is donker en het regent.
Er zijn weinig mensen op straat. Af en toe loopt iemand snel langs met een paraplu, op zoek naar de warmte en droogte van een huis. Ik ben alleen en loop langzaam over straat. Ik hoef niet ver. Mijn auto staat dichtbij.
Ik stap in mijn auto en start de motor. Zachte muziek klinkt uit de radio. Ik rij weg. Op weg naar mijn warme, droge huis.
Onderweg begint ineens mijn hart te kloppen. Dit doe ik normaal nooit! Ik hou van zekerheid en warmte, een knus gevoel. Maar niet dit! Mijn handen worden klam en ik blijf om me heenkijken. En ik vraag me af wat ik in hemelsnaam ga doen. Een meisje alleen in het donker en in de regen. Ik vind het wel spannend eigenlijk. Probeer me aan het gevoel over te geven. Het gevoel van controle los te laten. Het voelt eigenlijk best fijn.
Wanneer ik bijna thuis ben, voel ik me ook wel opgelucht. Maar ben trots op mezelf dat ik het gedaan heb. Want dit is de eerste keer dat ik de tank van mijn auto tot het rode lampje heb leeggereden.... ;-)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten